Rada programowa

Komentator życia publicznego, wykładowca akademicki, miejski aktywista i trener.

Jest laureatem Ray E. & Ruth A. Robinson Musicology Award, stypendystą Deutscher Musikrat i Ernst-von-Siemens-Musikstiftung, tygodnika „Polityka” i Fundacji na rzecz Nauki Polskiej. Oprócz działalności naukowej, Daniel Cichy prowadził czynną działalność jako krytyk i publicysta muzyczny. Współpracował z „Tygodnikiem Powszechnym”, „Ruchem Muzycznym”, Programem Drugim Polskiego Radia oraz Radiem Kraków; publikował eseje i teksty krytyczne w prasie polskiej („Glissando”, „Didaskalia”, „Teatr”) i zagranicznej („Neue Musikzeitung”, „MusikTexte”, „Neue Zeitschrift für Musik”). W styczniu 2013 roku został redaktorem naczelnym Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, a od stycznia 2017 roku zajmuje stanowisko dyrektora i redaktora naczelnego tej oficyny. Odpowiadał m.in. za realizację projektu „100 na 100. Muzyczne dekady wolności”, największego muzycznego projektu wolnej Polski, przygotowywanego w ramach obchodów 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości. Jest współautorem założeń programu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”, którego celem jest upowszechnianie muzyki polskiej XIX wieku oraz licznych przedsięwzięć wydawniczych, fonograficznych, edukacyjnych, artystycznych i promocyjnych, w tym serii nowych serii nutowych i książkowych. Pomysłodawca ogólnopolskiej kampanii społeczno-edukacyjnej o prawie autorskim „Jesteś twórcą – masz prawo!”. Jest odpowiedzialny za program marki fonograficznej Anaklasis. Od 2020 roku członek Rady Polskiej Izby Książki, uczestniczy także w pracach zarządu Polskiej Rady Muzycznej. W maju 2021 roku objął stanowisko redaktora naczelnego „Ruchu Muzycznego”.

Była dyrektorką Departamentu Kultury w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Wielkopolskiego (2011–2015), gdzie podlegało jej 21 wielkopolskich instytucji kultury. Pełniła również funkcję wiceprzewodniczącej Wielkopolskiej Rady Działalności Pożytku Publicznego. W latach 2017–2021 prowadziła firmę „Grenda. Produkcja Kultury”, oferującą usługi szkoleniowe, mentorskie i producenckie z zakresu kultury, dyplomacji publicznej, promocji międzynarodowej oraz komunikacji w biznesie i kulturze. Absolwentka filologii polskiej ze specjalizacją dziennikarską oraz studiów podyplomowych na kierunku psychologia w marketingu i zarządzaniu na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Certyfikowana nauczycielka jogi.

W czasach studenckich związana z wrocławskimi organizacjami pozarządowymi. Od 2012 roku pracowała jako kierowniczka działu programowego w biurze Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016, a od 2018 do 2021 roku jako Zastępczyni Dyrektora ds. programowych w Strefie Kultury Wrocław. Od 2022 roku prowadzi najmłodszą wrocławską instytucję kultury Wrocławski Instytut Kultury, która programowo skupia się na czterech obszarach: kompetencjach sektora kultury, wsparciu, sieciowaniu (również w obszarze międzynarodowym) i realizacji własnych wydarzeń w kilku lokalizacjach na terenie miasta.

Autor kilkudziesięciu publikacji poświęconych tej problematyce, w tym siedmiu książek, m.in.: Miasto w sieci znaczeń. Kraków i jego tożsamości (2010), Wynajdywanie miejskości. Polska kwestia miejska z perspektywy długiego trwania (2016), The European Capital of Culture 2016 effect: how the ECOC competition changed Polish cities (2020), Ruchy miejskie w Polsce (2020), European Cities in the Process of Constructing and Transmitting European Cultural Heritage (2022).

Stworzyła i przez 5 lat prowadziła interdyscyplinarny kwartalnik „Autoportret. Pismo o dobrej przestrzeni”, poświęcony rozumieniu tego, co nas otacza. W 2007 roku obroniła pracę doktorską na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego na temat znaczenia polskiej kultury dla relacji polsko-rosyjskich w latach 60. XX wieku. Autorka i koordynatorka Laboratorium Edukacji Kulturalnej dla Warszawskiego Programu Edukacji Kulturalnej, dwuletniego programu rozwoju dla pracowników warszawskich domów kultury. Była prezeska Forum Kraków, stowarzyszenia osób działających na rzecz rozwoju animacji kultury w Polsce. Prywatnie przekonana, że dużo da się zrobić.

Przedstawicielka Polski w Funduszu Eurimages od 1991 do 2020 roku. Członek Polskiej Akademii Filmowej i Europejskiej Akademii Filmowej (EFA). Od roku 2019 Wiceprezes Zarządu Krajowej Izby Producentów Audiowizualnych (KIPA), od roku 2022 jej Prezes. Pracowała z wielkimi nazwiskami polskiego kina: Krzysztofem Zanussim, Krzysztofem Kieślowskim, Agnieszką Holland, Magdaleną Piekorz, Wojciechem Marczewskim oraz przy wielu koprodukcjach międzynarodowych. W 2021 roku odznaczona oficerskim Orderem Sztuki i Literatury przez ministra kultury Francji za wkład w rozwój współpracy kulturalnej pomiędzy Polską i Francją.

Był redaktorem lub współredaktorem kilkunastu książek, w tym czterotomowej Historii kina (od 2009). Stypendysta Fundacji Tygodnika „Polityka”, dwukrotnie Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej i Fundacji Kościuszkowskiej. Scholar visiting na Columbia University w Nowym Jorku. Wykładał na uniwersytetach w Londynie, Brnie, Wilnie, Maladze i Coimbrze. Pomysłodawca i redaktor naczelny czasopisma „EKRANy” (2011-2018). W Muzeum Narodowym w Krakowie kurator wystaw Stanley Kubrick (2014) i Wajda (2019). Od 2016 roku zajmuje stanowisko dyrektora Narodowego Centrum Kultury Filmowej w Łodzi, w którym odpowiedzialny jest m.in. za realizację projektu Łódź – Miasto Kreatywne Filmu UNESCO. Autor koncepcji programowej instytucji i jej wystaw stałych.