Apteka Designu

Wystawa zbudowana na paradoksie. Fotografie przyjmują formę dopracowanej, niemal reklamowej inscenizacji — estetyki, która zwykle sprzedaje produkt. Tu jednak opowiada się nią o czymś, czego nie da się kupić: o utracie codziennych rytuałów, o kuchni jako przestrzeni pamięci, o smakach, które znikają wraz z pokoleniami. 

Pod pozorem perfekcji kryje się tęsknota za tym, co intuicyjne i niewymierne: za bulionem, który „stał na ogniu przez dni, ponieważ nikt się nie spytał – jak długo”, za rękami, które „przygotowywały ryż bez szalek czy miarek”, za gestami, które nie były nauczone, tylko zapamiętane ciałem. 

W świecie, który nauczył się odmierzać wszystko – czas, kalorie, komfort – Bezmiar przypomina o tym, co wymyka się miarom. O smakach, które były opowieściami. O kuchni jako mapie tożsamości, o pokarmie jako „przetrwaniu opakowanym w jadalny skrypt”. To próba uchwycenia czułości, która z biegiem czasu została wyparta przez wygodę. 

Choć dziś potrafimy perfekcyjnie stylizować talerz, coraz częściej nie potrafimy już przypomnieć sobie, jak smakował dom. Fotografie autorki są jak echo tej utraty – estetyczne, z pozoru znajome, a jednak obce. Przypominają, że niektóre przepisy istniały tylko w cichym dziedziczeniu, w międzypokoleniowej bliskości, która nie zostawiła po sobie instrukcji. 

Bezmiar to wystawa o nieobecnościach. O tym, co zostało zapomniane pod warstwą estetyki. I o próbie – nie tyle odtworzenia, co zapytania: czy da się odzyskać to, co nie miało receptury? 

godz. 16.00

Podczas warsztatów zapoznamy się z historią tkaniny artystycznej i rolą, jaką odgrywa na polu sztuki współczesnej i najnowszej. Odkryjemy możliwości, które otwiera wzbogacenie jej o warstwę poetycką. Zastanowimy się nad alternatywnymi sposobami obcowania z literaturą oraz ich wpływami na odbiór i dostępność słowa pisanego, a także nad strategiami wykorzystywania pracy twórczej jako narzędzia umożliwiającego budowanie społeczności, tworzenie prywatnych i publicznych manifestów i zwiększanie widzialności własnego doświadczenia.

ZAPISZ SIĘ: miloszfestival@kbf.krakow.pl

godz. 12.00

W pracy kreatywnej łatwo zatrzeć granicę między sobą a tworzonym projektem. Warsztat „Tworzę, ale jestem” jest zaproszeniem do przyjrzenia się swojej relacji z procesem twórczym i odnalezienia w niej przestrzeni dla refleksji, uważności i nowej perspektywy na samego siebie. Poprzez angażującą dyskusje i doświadczeniowe ćwiczenia uczestnicy będą mogli zadbać o wewnętrzny balans, który wspiera zarówno osobisty rozwój, jak i kreatywność.

Prowadzenie: Jadwiga Hernas, Klaudia Grygo 

godz. 10.00

Jak tworzyć narracje z sensem i przekonaniem? 

„Narracja” to jedno z najbardziej nadużywanych pojęć, co – biorąc pod uwagę intelektualną kondycję marketingu – nie jest szczególnie zaskakujące. Dlatego na tych wprowadzających warsztatach: 

• dowiesz się, czym jest narracja, czym spin i dlaczego pojedyncze zdanie pt. „ktoś coś zrobił” nie jest narracją 🙂
• porozmawiamy, jak budować historie o różnym przesłaniu, jak dobierać klucz emocjonalny i wybrać właściwy kanał przekazu
• sprawdzimy, po jakie krytyczne narzędzia warto sięgnąć, aby tworzone opowieści były wiarygodne i spełniały powierzone im funkcje

Czas trwania: 180 min + dwie przerwy po 15 min.

Kto może wziąć udział w warsztatach? 

Zapraszamy przedstawicieli_ki instytucji kultury i nauki, organizacji pozarządowych oraz nieformalnych zrzeszeń. 

Jak się zgłosić? 

Wypełnij formularz (https://docs.google.com/forms/d/1LI0yrQvukBdtAsctrUSDo1pK8HmaZwWKC_eam5HF6Lc/viewform?edit_requested=true), w którym krótko napiszesz, dlaczego chcesz wziąć udział w warsztatach. 

Termin zgłoszeń mija 3 lipca. 

Zajęcia mają charakter warsztatowy, dlatego liczba miejsc jest ograniczona. Jedną organizację mogą reprezentować maksymalnie 2 osoby. W przypadku, gdy liczba zgłoszeń przekroczy liczbę miejsc, o przyjęciu zadecyduje jakość uzasadnienia. Informacja o zakwalifikowaniu się na zajęcia pojawi się do 7 lipca. 

Prowadzący 

Samuel Nowak, dr, założyciel Critico, rezydent w Aptece Designu. Prowadził kampanie społeczne („Tydzień ulgi”), polityczne (kampania Doroty Kolarskiej) i popularyzujące naukę (Wszystkie geny psychologii). Ostatnio pracował w sztabie Adriana Zandberga, gdzie odpowiadał m.in. za narrację, spin i copy jego kampanii prezydenckiej. 

godz. 18.00

Wyobraź sobie miasto, które troszczy się o każdego. W którym zielone światło nie znika zbyt szybko, wózek nie grzęźnie w szczelinach, a ławki w cieniu czekają na zmęczonych.

Magdalena Milert (@pieing) udowadnia, że codzienność może tak wyglądać. Jako architektka i urbanistka z wieloletnim doświadczeniem analizuje problemy polskich miast i prezentuje rozwiązania mogące uzdrowić naszą przestrzeń. W przystępny sposób przedstawia najnowsze badania, własne obserwacje oraz innowacje, które zmieniły na lepsze życie mieszkańców Barcelony, Waszyngtonu czy Sao Paulo.

„Dla kogo jest miasto?” to książka, która obudzi w tobie wściekłość, empatię i motywację do działania. Bo miasta mogą być przyjazne. Trzeba tylko zapytać: dla kogo je tworzymy? A m.in. o tym z autorką książki Magdaleną Milert oraz rezydentką Apteki Designu Moniką Borycką (TrendRadar) porozmawia Dorota Leśniak-Rychlak, redaktorka naczelna kwartalnika „Autoportret. Pismo o dobrej przestrzeni”.

godz. 20.30

Pokaz poprzedzony prelekcją o filmie, tłumaczoną na polski język migowy. Dzięki temu odbiorcy mają niepowtarzalną okazję pogłębić wiedzę o filmie, nauczyć się świadomego patrzenia na obraz, zrozumieć funkcje formy i wyrobić kryteria oceny dzieł sztuki. Wykłady będą tłumaczone na polski język migowy. 

19 lipca przeniesiemy się w czarno-biały świat „Zimnej wojny” Pawła Pawlikowskiego – intymnej, dramatycznej historii dwojga ludzi, których najpierw połączyła muzyka, a następnie rozdzieliły granice polityczne i emocjonalne. Inspirowana historią rodziców reżysera opowieść o Zuli i Wiktorze rozgrywa się na tle powojennej Europy – od ruin Polski po paryskie kawiarnie. Przed filmem spotkamy się z Dagmarą Romanowską, dziennikarką filmową, kuratorką i krytyczką, która przybliży widzom kontekst powstania filmu, analizę stylu Pawlikowskiego i znaczenie osobistych inspiracji w kinie. 

Wstęp wolny, łąka na Wesołej